Trzymając się zasady pierwsza książka potem ekranizacja, właśnie skończyłam wg mnie naprawdę dobrą książkę, autorstwa Karen M. McManus. Uwielbiam książki z którymi czas płynie bardzo szybki, a zawartość jest tak intrygująca, że ciężko się rozstać. Młodzieżowy thriller, który trafia w gust trzydzieści plus. Szok i niedowierzanie, a jednak! ;)
Książka rozpoczyna się klasycznie dla tego gatunku - scenka w szkole, poznajemy od samiuśkiego progu naszych bohaterów- kujonkę Bronwyn, sportowca Coopera, ślicznotkę Addy, Nate, żyjącego z dilerki oraz Simona - znienawidzonego przez całą szkołę, chłopaka który stworzył apkę ukazującą sekrety kolegów i koleżanek, ze szkolnych ławek.
Na skutek reakcji alergicznej, swoje życie kończy ten ostatni. Cała szkoła jest w szoku, rozpoczyna się śledztwo, każdy może być winnym...
Rozdziały ukazują perspektywę każdego z bohaterów ( nazwane są ich imionami, co pomaga niczym mapa), każdy z nich jest narratorem, dzięki czemu możemy ich lepiej zrozumieć, poznać, ale czy rozgrzeszyć? Rozłożenie książki przez autorkę w ten sposób, pomaga nam - odbiorcom, lepiej wejść do Bayvien, poczuć klimat, jaki panuję pomiędzy jej uczniami.
Nasi Bohaterowie, nie należą do paczki przyjaciół, jednak los oraz sytuacja w której się znaleźli zmusza ich wręcz do współpracy. Przecież każda z tych osób ma coś na sumieniu o czym za życia nie publikował Simon. Jego nie ma, ale ktoś dalej próbuję im uprzykrzyć życie.
Poza tragedią, która miała miejsce już na samym początku książki, razem z bohaterami borykamy się z tematem min depresji, pierwszych relacji seksualnych, alkoholizmem, trudnych relacji w domu czy doświadczeniem z używkami. Kiedy dodamy do tego okres buntu, brak poczucia bezpieczeństwa oraz społeczne zagubienia, dostajemy mocną książkę, która zwraca uwagę na to, jak ważne jest środowisko w jakim wychowujemy dzieci, gdyś każdy nawet najmniejszy element wpływ w późniejszych latach na to kim jesteśmy.
Samo zakończenie, mnie osobiście zaskoczyło, nawet napiszę, że wgniotło, nie myślałam, że w tym konkretnym gatunku można jeszcze tyle zrobić nowego, namieszać w pozytywnym znaczeniu, tworząc niespodziewane zakończenie.
Polecam z czystym sumieniem te pozycję do przeczytania,mimo, że nastolatką to ja już dawno nie jestem, z drugiej strony wychowanie na takich tytułach jak Krzyk czy Koszmar minionego lata, zapewne zakorzeniły takie a nie inne moje osobiste podejścię do tego typu książek /filmów etc.
Moja ocena 8+/10
Komentarze
Prześlij komentarz